«ՆՊԱՏԱԿԸ ՊԵՏԱԿԱՆ ԻՆՍՏԻՏՈՒՏՆԵՐԻ ՈՉՆՉԱՑՈՒՄՆ Է. ԱՅՍ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՈՉ ՄԻԱՅՆ ԲԱՆԱԿԻ, ԱՅԼԵՎ ՄԵՐ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԹԻՎ ՄԵԿ ՌԻՍԿՆ Է». «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

Դիլետանտ լինելու լավագույն ցուցիչներից մեկն այն է, երբ անվտանգության ոլորտում պաշտոն զբաղեցնող անձինք խոսում են պրոֆեսիոնալ բանակի մասին: Պրոֆեսիոնալ բանակ, որպես այդպիսին, գոյություն չունի: Կա բանակի 3 տեսակ, որոնցից յուրաքանչյուրն իր հերթին պրոֆեսիոնալ է:

Այս մասին «Փաստի» հետ զրույցում նշել է ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանն՝ անդրադառնալով օրերս ՊՆ նախարար Սուրեն Պապիկյանի այն հայտարարությանը, թե պրոֆեսիոնալ բանակին անցումն սկսված է: Թվարկելով բանակի երեք տեսակները՝ նա շեշտեց. «Առաջինը զորակոչում ժամկետային զինծառայողներով համալրվող բանակն է՝ այն, ինչ հիմա մեզ մոտ է: Երկրորդը պայմանագրային հիմունքներով բանակն է, երրորդը՝ վարձու բանակը, երբ երկրի քաղաքացիները չեն ծառայում, և այդ գործառույթներն իրականացնում են այլ երկրների զինվորականները: Իրականում այս իշխանությունը ոչ միայն բանակի, այլև մեր պետականության թիվ մեկ ռիսկն է: Պետականությունը պետական ինստիտուտների գոյությունն է: Այդ ինստիտուտները պետք է համալրված լինեն համապատասխան մասնագիտական կադրերով, տեխնիկական միջոցներով ու այլ երկրների հետ համեմատ ունենան մրցակցային գործունեություն: Այս իշխանություններն իրենց ամբողջ գոյության ընթացքում մեր պետական ինստիտուտները կա՛մ փակել են, կա՛մ աստիճանաբար ոչնչացնում են դրանք: Գալով իշխանության՝ պատերազմող երկրում փակեցին պարենային անվտանգության համար պատասխանատու գյուղատնտեսության նախարարությունը:

Փակվեց մշակույթի նախարարությունն այն դեպքում, երբ մշակույթը մեր հզոր հենքն է. պետականություն չունենալով՝ դարերով կարողացել ենք գոյատևել հենց եկեղեցու ու մշակույթի միջոցով: Փակվեց նաև Սփյուռքի նախարարությունն այն դեպքում, երբ հայության 2/3-ը հայրենիքից դուրս է ապրում: Այդ պահից արդեն կարելի էր եզրակացնել, որ այս իշխանությունների նպատակը պետական ինստիտուտների ոչնչացումն է՝ կա՛մ դրանք փակելով, կա՛մ էլ նշանակելով այնպիսի ղեկավարներ, որոնք գործից ընդհանրապես ոչինչ չեն հասկանում: Ինչպես ԱԱԾ-ում, հետո էկոնոմիկայի, նաև առողջապահության նախարարությունում դիլետանտներ նշանակեցին, հիմա էլ ՊՆ-ում են նույնը անում: Մեծ հաշվով, օրվա իշխանությունները հայոց պետականության գերեզմանափորն են: Հայությունը, քաղաքական ուժերը պետք է քաղաքական կամք դրսևորեն՝ գիտակցելով այս մեծագույն վտանգը: Մենք չպետք է կորցնենք մեր հայրերի, պապերի արյան գնով ձեռք բերվածը: Մենք ինքներս ենք կյանք դրել այդ ամենի մեջ, բայց այսօր այդ արժեքը ևս ուզում են ոչնչացնել»:

Հայկ Նահապետյանն ընդգծեց, որ այսօր սպառնալիքներն անվտանգային բնույթի են: «Առաջին հերթին՝ արտաքին անվտանգային բնույթ ունեն: Արտաքին սպառնալիքին դիմակայելու ինստիտուտը բանակն է, բայց հիմա բանակի ղեկավարի պաշտոնում անձ է, որը գործից հեռու է, ո՛չ կրթություն, ո՛չ փորձառություն, ո՛չ էլ ցույց տված արդյունք ունի: Միայն իր պատասխաններից մասնագետները շատ արագ գնահատում են այն դատարկությունը, որն առկա է մասնագիտական առումով: Ու, ցավոք, նման ղեկավարների հարցազրույցները միայն Հայաստանում չէ, որ նայում են: Դրանք նայում, գնահատում են նաև թշնամի երկրներում: Մեր խոցելիությունը նաև Պապիկյան Սուրենով է երևում: Ասում է՝ ԳՇ պետ չկա, որովհետև կառուցվածքային փոփոխություններ պետք է արվեն, ինչն ակնհայտ կեղծիք է: Ընդամենն ասում է, որ ԳՇ պետ պետք է ՊՆ առաջին տեղակալը լինի՝ կառավարության մեկ որոշմամբ: Կառուցվածքային նման փոփոխություններն իրականում մեկ-երկու շաբաթում են հրամանագրվում և շատ արագ էլ կյանքի են կոչվում, այն էլ այն պարագայում, երբ երկրում իրավիճակը ֆորսմաժորային է»,-ասաց մեր զրուցակիցը:

Հայկ Նահապետյանը անդրադարձավ նաև Սուրեն Պապիկյանի այն համոզմանը, թե պատերազմի հավանականություն չկա. «Այդ ուժի կարկառուն ներկայացուցիչ Լիլիթ Մակունցն էլ 44-օրյա պատերազմից 4 օր առաջ վստահաբար ասում էր, թե Թուրքիան որևէ ձևով չի միջամտի հնարավոր պատերազմի դեպքում, մինչդեռ պատերազմը կառավարվում էր Թուրքիայի ԶՈւ-ի կողմից: Սա էլ այսօր ասում է՝ վտանգ չկա: Կա՛մ գուշակ են, կա՛մ մեր ժողովրդի ոչ սթափ, ոչ խորքային մտածող հատվածի զգոնությունն են բթացնում: Եթե պատերազմի հավանականություն չկա, այդ դեպքում ինչո՞ւ են Ադրբեջանն ու Թուրքիան ամիսը մի քանի զորավարժություն իրականացնում, կամ ինչո՞ւ է Ադրբեջանն իր ռազմական բյուջեն 50 տոկոսով ավելացրել, ինչո՞ւ են զորավարժությունները հիմնականում լեռնահրաձգային, ինչո՞ւ է Ալիևը պարբերաբար ասում, որ «Երևանն ու ՀՀ այլ բնակավայրեր Ադրբեջանի պատմական հայրենիքն են»»:

Աննա Բադալյան
past.am