31.07.2009
"21st CENTURY", # 1, 2009
“21st century” անգլիալեզու ամսագրի առաջին համարում տեղ են գտել հոդվածներ՝ նվիրված տարածաշրջանի էներգետիկ անվտանգության համակարգում Հայաստանի ունեցած դերին (Կ.Կարապետյան), Ռուսաստանի և Վրաստանի հնգօրյա պատերազմի հետևանքներին (Ս.Մանասյան), Առաջին համաշխարհային պատերազմի և Ցեղասպանության ժամանակ Երուսաղեմի և Պաղեստինի հայ համայնքներում ստեղծված իրավիճակին։ Համարում անդրադարձ է կատարվել նաև աշխարհաքաղաքական հայեցակարգերում քաղաքակրթությունների տեսության խնդիրներին (Է.Դանիելյան) և մտավորականության ազատության հետ կապված հարցերին՝ Իսրայելի օրինակով (Ա.Էպշտեյն)։
Ստորև ներկայացնում ենք հոդվածների համառոտագրերը անգլերեն լեզվով։
Կարեն Կարապետյան
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԴԵՐԸ ՀԱՐԱՎԿՈՎԿԱՍՅԱՆ ՏԱՐԱԾԱՇՐՋԱՆԻ ԷՆԵՐԳԵՏԻԿ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅԱՆ ԱՊԱՀՈՎՄԱՆ ԳՈՐԾՈՒՄ
|
Annotation
|
The problem of energy resources and energy security supply is one of the global challenges. In this article we touch on the potential of Armenia to resist those challenges and possibilities and prospects of liberal energy market formation. There are some indices characterizing economy and production in this article.
In this context the current situation of Armenian energy system as well as the reforms and their results are studied. The forecasts of the demand for electricity and facilities produced in Armenia let us regard our republic as crucial actor on the energy market of the region. |
Սերգեյ Մինասյան
ՀՆԳՕՐՅԱ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ՌԱԶՄԱՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՀԵՏԵՎԱՆՔՆԵՐԸ
|
Annotation
|
| The article covers the basic outcome of the “Five-day War”, August 2008, between Russia and Georgia, and the emerging political situation in the South Caucasus region. Analysis is made of their impact on the political processes within the Nagorno- Karabakh conflict zone including those relating to the efforts to spur the policies of Russia and Turkey in the post-war South Caucasus, as well as to the regional security and conflict resolution. A separate scrutiny is given in the article to the military outcome of the “Five-day war” with a reference to the Nagorno-Karabakh conflict. |
Դմիտրի Սանոյան
ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԻ ԵՎ ՊԱՂԵՍՏԻՆԻ ՀԱՅ ՀԱՄԱՅՆՔԸ ԱՌԱՋԻՆ ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ԵՎ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՏԱՐԻՆԵՐԻՆ
|
Annotation
|
The Armenian Genocide in the Ottoman Empire in 1915 laid foundation for the long range of genocide crimes and “ethnic cleansings” all over the world, which overshadowed the 20th century. At the beginning of the 1910s Armenians lived in their motherland – Armenia (the Armenian Highland and Armenian Cilicia), as well as in other spaces of Western Asia Minor and the Middle Eastern shore of the Mediterranean to Tbilisi and Northern Caucuses, from Black Sea shore to Baku. Before World War I most of the Armenians (more than 4 million people) lived compactly on the territory of Armenia, about 1.5 million of which lived in astern Armenia (in the Russian Empire), and the rest in Western Armenia, Armenian Cilicia as well as in the other regions of the Ottoman Empire.
The Genocide (the liquidation and deportation of the Armenians in 1878-1923 were started in the Ottoman Empire, continued by the Young Turks and finished by Kemalists), which reached its tragic culmination in 1915 (1.5 million Armenians were killed), caused the violation of the natural development of the historical process of the life of the Armenian people. The tragic consequences of the Genocide, which was carried out in Western Armenia, Armenian Cilicia and other places of residence of the Armenians (in Asia Minor and the Middle East) in the last decades of the Ottoman Empire fall, still affect Armeniancy (in their motherland and in the Diaspora). |
Էդուարդ Դանիելյան
ՔԱՂԱՔԱԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՏԵՍՈՒԹՅՈՒՆԸ ԱՇԽԱՐՀԱՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՀԱՅԵՑԱԿԱՐԳԵՐՈՒՄ
|
Annotation
|
| The idea of the origin and development of civilization belongs to the historic categories within the scope of philosophic theories and interpretations. The entity of the spiritual-cultural, economic and political elements and the chronological sequence are characteristic for civilization. Therefore, each philosophic idea or definition concerning it, bearing the imprint of its time, has modern sounding, conditioned by cognitive and informational comprehension. In this way, the research of the theory of civilization went in two directions - scientific-cultural and, with the geopolitical purposes – in the direction of political sciences. |
Ալեք Էպշտեյն
ԻՆՏԵԼԵԿՏՈՒԱԼՆԵՐԻ ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ԵՎ ՆՐԱՆՑ ԱՆՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆԸ. ԻՍՐԱՅԵԼԻ ՕՐԻՆԱԿԸ ՀԱՄԵՄԱՏԱԿԱՆ ՀԵՌԱՆԿԱՐՈՒՄ
|
Annotation
|
Some ideas are so absurd that only
an intellectual could believe them.
George Orwell
At the end of the 1980s Paul Johnson published a book entitled Intellectuals, which, despite its being concise, has become probably the most detailed bill of indictment against this group of “social critics” and “social innovators”. Describing the intellectuals’ public roles, Johnson was very far from accepting a popular thesis that – quoting Edward Said – “the figure of the intellectual as a being set apart, someone able to speak the truth, a courageous and angry individual for whom no worldly power is too big and imposing to be criticized”. Quite the contrary: Johnson argued that self-mobilized intellectuals, in general, and university professors, in particular, were among the most faithful adherents of some of the worst totalitarian powers; and that their attitudes towards the principles of humanism and liberalism were negative in most countries in most periods of the recent history. |
Բաժանորդագրությունը` www.pressinfo.am, Հայմամուլ
Online վաճառքը՝ www.pressinfo.am
Գնումը` «Նորավանք» ԳԿՀ-ում
Հասցեն՝ ք.Երևան, Գարեգին Նժդեհի 23/1,
Հեռ. +374 10 44 04 73, +374 93 54 31 71
