• Տարածաշրջանային և էներգետիկ անվտանգություն
• Տեղեկատվական անվտանգություն

ԶԱՏՈՒԼԻՆԸ ՓԱԿԱԳԾԵՐ Է ԲԱՑԵԼ

Հայաստանի վրա Ադրբեջանի հնարավոր հարձակման, նոր պատերազմի մասին այժմ շատերն են ակնարկում, ոմանք էլ բացահայտ խոսում ու զգուշացնում: Ադրբեջանի ղեկավարության կողմից պատերազմի վտանգավոր նախադրյալների ստեղծման, նոր բախումների «սերմեր ցանելու» վտանգի մասին օրերս խոսել է նաեւ ՌԴ Պետդումայի պատգամավոր, Պետդումայի ԱՊՀ գործերով, եվրասիական ինտեգրման եւ հայրենակիցների հետ կապերի կոմիտեի նախագահի առաջին տեղակալ եւ «Единая Россия» խմբակցության անդամ Կոնստանտին Զատուլինը:

Առցանց ձեւաչափով ելույթ ունենալով Սլովակիայի մայրաքաղաք Բրատիսլավայում փետրվարի 28- ին կայացած «Միացյալ Թագավորություն- ԵՄ- Ռուսաստան- Մեծ Մերձավոր Արեւելք. մարտահրավերներ եւ հեռանկարներ» միջազգային խորհրդաժողովում, պարոն Զատուլինը ոչ միայն նոր բախումների առաջացման հնարավորության մասին է արտահայտվել, այլ նաեւ ակնարկել, որ այդ նոր պատերազմի ընթացքում հայրենակիցների նկատմամբ Հայաստանի իշխանությունների դավաճանությունը կարող է կրկնվել կամ շարունակվել:

ԵԹԵ ԴՈՒՔ ԳՆԱՑԵԼ ԵՔ ՁԵՐ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐԻ ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅԱՆ, ԱՊԱ ԱՅՍ ՃԱՆԱՊԱՐՀԻՆ ԱՅԼեւՍ ՉԿԱՆ ՀԵՏԱԳԱ ԱՐԳԵԼԱԿՆԵՐ

Բայց եթե մենք մտածում ենք խաղաղության, հայերի եւ ադրբեջանցիների միջեւ հարաբերությունների ինչ-որ նոր փուլի մասին, ապա այդ դեպքում, անկասկած, հայերի նկատմամբ հաղթանակի կապակցությամբ անվերջ տոնակատարությունները, որոնցով այսօր զբաղվում են Բաքվում եւ Թուրքիայում, ոչ մի լավ բանի չեն հանգեցնի։ Դա նման է հին հունական առասպելին՝ վիշապի ատամներ ցանել, որոնք նոր բախումներ կառաջացնեն»։

Անշուշտ, ուշագրավ են ինչպես Ադրբեջանի ղեկավարության անհեռատեսության եւ վիշապի ատամներ է ցանելու մասին Կոնստանտին Զատուլինի մատնանշումը, այնպես էլ Թուրքիայի հիշատակումը, որպես, Ադրբեջանի հետ միասին, վիշապի ատամներ ցանող:

Հավանաբար ինչպես Նիկոլը, այնպես էլ Ալիեւը եւ Էրդողանը հաշվարկել են, որ Ռուսաստանը խրված է Արեւմուտքի կողմից իր դեմ Ուկրաինայի միջոցով, իսկ որոշ դեպքերում եւ առումներով նաեւ անմիջականորեն վարվող պատերազմում, հետեւաբար բանը չի հասնի ՌԴ միջամտությանը, իրենց եւ իրենց վարչակարգի պատժին եւ կորստին իրենց ողջ ձեռքբերածի… Եվ այստեղ է, որ վստահություն հայտնելով Ադրբեջանի ղեկավարության անհեռատեսության մասին, Զատուլինը հասկացնում է, որ նրանք իրենց այդ հաշվարկներում կսխալվեն:

Քաղաքական- տնտեսական վերլուծության եւ կանխատեսումների համաեվրոպական կենտրոնի (Սլովակիա) եւ անձամբ նրա ղեկավար, Եվրոպայի հայերի միության ֆորումի նախագահ, դոկտոր Աշոտ Գրիգորյանի, Վիեննայի ակումբի, ինչպես նաեւ «Ազգամիջյան, միջկրոնական, միջէթնիկ, միջմշակութային եւ միջտարածաշրջանային հաղորդակցությունների ոլորտում նախագծերի հետազոտությունների զարգացման ազգային ինստիտուտ»- ի (Ռուսաստան) ջանքերով կազմակերպված վերոնշյալ խորհրդաժողովում ՌԴ Պետդումայի պատգամավորը միանգամայն հասկանալի կերպով բացատրել է, թե Ռուսաստանը, խորապես ցավալով հանդերձ, ինչու չի կարողացել «աջակցել Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունում խաղաղության որոնումներին», այսինքն՝ Ադրբեջանին խաղաղության պարտադրամանը։

Անձամբ ես կասկած չունեմ, որ Ռուսաստանն իր թշնամիների (Ուկրաինայի կամ Զելենսկու վարչակարգի եւ նրա ետեւում կանգնած Արեւմուտքի) նկատմամբ հաղթանակից հետո շուռ է գալու դեպի Անդրկովկաս եւ օգնելու է Հայաստանին Ադրբեջանին խաղաղություն պարտադրելու հարցում, Բաքուն ստիպված է լինելու վերադարձնել իր բռնազավթած Արցախի Հանրապետությունը, Արցախի բնակչությունը վերադառնալու է իր սիրելի ծննդավայր, հարազատ օջախներ:

Ավելին՝ Ադրբեջանը ստիպված է լինելու Հայաստանին վերադարձնել Նախիջեւանը, պատմական արդարությունը եւ, ընդհանրապես, արդարությունը վերականգնվելու է, եթե, իհարկե, մինչ այդ, Նիկոլը եւ իր ոհմակը հասցրած չլինեն Հայաստանը Ռուսաստանի համար վերածել թշնամի պետության, երկրորդ Ուկրաինայի, ինչի ճանապարհին են գտնվում այժմ: Բայց հիմա անդրադառնանք մեկ այլ հարցի:

Եթե մենք զոմբիացած կամ դեբիլացած հանրույթ կամ մանկուրտներ չենք, ապա յուրաքանչյուրս պարտավոր ենք ինքներս մեզ գոնե ընդամենը մեկ հարց տալ՝ իսկ ի՞նչ արեց Հայաստանը, ավելի ճիշտ, ի՞նչ արեցին Նիկոլը եւ նրա ՔՊ- ական իշխանությունն Ադրբեջանին Արցախյան հակամարտությունում խաղաղություն պարտադրելու համար… Խորհրդաժողովում Զատուլինը տվել է այս հարցի պատասխանը:

ՓԱՇԻՆՅԱՆԻ ԳԼԽԱՎՈՐՈՒԹՅԱՄԲ, ԻՐԱԿԱՆԱՑՎԵԼ Է ԼԵՌՆԱՅԻՆ ՂԱՐԱԲԱՂԻ ՀԱՅ ԲՆԱԿՉՈՒԹՅԱՆ, ԸՆԴՀԱՆՐԱՊԵՍ ՀԱՅԵՐԻ ՇԱՀԵՐԻ ՃՂՃԻՄ ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Այս տարբերակը իրավունք ունի գոյություն ունենալ: Ես այն այսօր հրապարակում եմ հենց այն պատճառով, որ, տագնապով եմ հետեւում, գտնվում են մարդիկ, ովքեր տարվում են այդ քարոզչությամբ եւ մեղավորներ են փնտրում ոչ թե այնտեղ, որտեղ պետք է փնտրել նրանց, ոչ այնտեղ, ինչ տեղի ունեցավ հայ ժողովրդի հետ»:

Արթուր Հովհաննիսյան
www.iravunk.com