06.08.2021«ԿԱՐԾՈՒՄ ԵՄ` ՀԵՂԱՇՐՋՈՒՄԸ ԹՈՒՐՔԻԱՅԻ ՊՐՈՅԵԿՏՆ ԷՐ». Դավիթ Սահակյանց
"Իրավունք TV"-ի հյուրն է մուլտիպլիկատոր, "Ռոբերտ Սահակյանց" անիմացիոն ստուդիայի ղեկավար, ռեժիսոր, անիմատոր, ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ ԴԱՎԻԹ ՍԱՀԱԿՅԱՆՑԸ:
– Վերջերս հանդիսատեսի դատին հանձնեցիք "Օլիմպիկոս" անիմացիոն կինոնկարը, որը հիմնված է իրական դեպքերի հիման վրա: Ֆիլմն ի՞նչ ճանապարհ անցավ մինչեւ հանձնեցիք հանդիսատեսի դատին:
– Նմանատիպ մեծ պրոյեկտներում ամեն ինչ հարթ չի ընթանում: Եթե սկզբնական շրջանում ունեցել ենք խնդիր ստեղծագործական մասով, ապա հետագայում արդեն կանգնեցինք ֆինանսական խնդրի առջեւ, ինչի պատճառով էլ ֆիլմը այդքան ուշացավ: Վեց տարվա երկարատեւ աշխատանքի տակից, կարծում եմ, պատվով դուրս եկանք: 2015 թվականից սկսեցինք ֆիլմի ստեղծումն այն ժամանակվա Մշակույթի նախարարության "Լույս" հիմնադրամի աջակցությամբ եւ "Շարմ" ընկերության մասնակցությամբ: Իսկ 2018 թվականի հեղաշրջումից հետո` 2019 թվականին, առանց որեւէ բացատրության մենք զրկվեցինք ֆինանսավորումից:
– Պատճառն ընդդիմադիր մշակույթի գործիչ լինե՞լն էր:
– Միգուցե, բայց ամեն դեպքում ոչ մի բացատրություն չեն տվել: Անկեղծ ասած, եթե նույնիսկ ինձ կանչեին որեւէ հանդիպման ԿԳՄՍ նախարար Արայիկ Հարությունյանի հետ, ես կհրաժարվեի: Դա սկզբունքի հարց է: Եվ ես ի սկզբանե որոշել էի, որ ոչ մի առնչություն չեմ ուզում ունենալ իրենց հետ: Ֆիլմը պետք է լույս տեսներ 2019 թվականին` օլիմպիադային ընդառաջ, բայց դա չարեցինք, որովհետեւ քովիդը խանգարեց: Հետո մտածում էինք պատերազմից հետո, խայտառակ իրավիճակում հայտնվելուց հետո արժե՞ արդյոք նման պրոյեկտով բարձրանալ էկրան: Այնուամենայնիվ, ֆիլմը շատ լավ ընդունվեց: Հայաստանում սա այն եզակի աշխատաքներից մեկն է, որի քննադատությունը վատ առումով շատ փոքր տոկոս է կազմում:
– Համացանցում լուրեր են շրջանառվում, որ 2018 թվականի հեղափոխությունը Թուրքիայի պրոյեկտն էր: Դուք ինչպե՞ս եք մտածում:
– Ես ի սկզբանե հասկանում էի, որ դա պրոյեկտ է, ինչի համար էլ դեմ էի այդ պրոցեսներին: Ես գիտեի, որ այնտեղ միայն մեկ հոգու ականջներ չեն երեւում: Հեղաշրջման ետեւում տարբեր ուժերի գլուխներ կան: Ժամանակը ցույց տվեց, որ, ըստ երեւույթին, այս խաղում ամենակարեւոր խաղացողը հենց Թուրքիան էր: Որովհետեւ, այն թուրքական շահերը, որը որ շարունակում են ամեն օր սպասարկել, խոսում է միայն մեկ բանի մասին, որ դա կարող է ուղղորդվել միայն մեկ շահառուհից: Եվ այդ շահառուն այսօր Թուրքիան է:
– Երբ ունենք գերիներ, զոհեր, կապիտուլյացիայի ենթարկված երկիր, ճի՞շտ եք համարում իշխանական հարսանիքներն ու խրախճանքները:
– Հարսանիքներ պետք է լինեն:
– Ես նկատի ունեմ ճոխ հրավառությամբ հարսանիքները:
– Իշխանությունում գտնվողները բարոյական իրավունք չունեն նման բան անելու: Մենք խոսում ենք բարոյականությունից, որից, կարծում եմ, որ այսօրվա իշխող ուժերի իննսունինը տոկոսը զուրկ են: Որովհետեւ, թույլ տալ նման ֆորմատով անել որեւէ խնջույք, դա ուղղակի ապտակ էր ոչ միայն մեր զոհված հերոսների ընտանիքներին, այլ` ամբողջ հասարակության համար: Եվ զարմանալի է, որ մարդիկ դա նորմալ են ընդունում:
Նունե Զաքարյան
www.iravunk.com
դեպի ետ