• Տարածաշրջանային և էներգետիկ անվտանգություն
• Տեղեկատվական անվտանգություն

ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ «ԱՐԾՐՈՒՆԻԶՄԸ» ԲԱՑԱՌԵԼՈՒ ՕՐԵՆՔԸ

Մենք արդեն նշել էինք մեխանիզմը, որով Էրմենիստանը հաղթեց Հայաստանին: Շատ համառոտ կրկնենք` կա շուրջ 500 հազարանոց զանգված, որի վրա չի ազդում բանական որեւէ փաստարկ, եւ որը ցանկացած պարագայում կուռք է սարքում պոպուլիստ այն առաջնորդին, որը լավագույնս խաղում է մութ բնազդների եւ մարդկային թուլությունների հետ: Լինի Նիկոլը թե այլ ապազգային, զենքն ու զորքն ատող, հողատու առաջնորդ` նա մեկից մեկ ունի այդ կես միլիոն հակապետական քվեն: Բավ է հավելել ընտրակեղծիքի գործիքակազմը` ամեն մի հնարքով 10-20 հազար լրացուցիչ քվեաթերթիկ հավելելով, եւ քիչ-քիչ կապահովվի լրացուցիչ 200 հազարը, որը երաշխավորում է հենց առաջին փուլով վերարտադրվելը:

ԽՈՒՆՏԱՅԻ ՎԵՐԱՐՏԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ԿԱՏԱՐՎԱԾ ՓԱՍՏ Է

Ժամանակին Միքայել Մինասյանը զգուշացրել էր, որ արտահերթ ընտրությունների գնալը նշանակում է խաղալ կապիտուլյանտի դաշտում. «Եթե ընտրություններով կապիտուլյանտին հաղթի որեւէ ընդդիմադիր ուժ, ես դուրս կգամ քաղաքականությունից»: Նույնը զգուշացնում էին բազում քաղաքական գործիչներ, այդ թվում եւ գլխանց զգուշացնում էր Սերժ Սարգսյանը: Ի դեպ, անգամ եթե ընդդիմությունն ապահովեր իդեալական վերահսկողությունը, եւ կապիտուլյանտին թողներ զուտ «երկաթբետոնե» 500 հազարի հույսին, ընտրությունների երկրորդ փուլը նույնպես հաղթանակի ոչ մի երաշխիք չէր տա: Եվ եթե ընտրարշավի փուլում «Նիկոլը արդեն պարտվել է», կամ «հաղթանակը մոտ է» ոճով քարոզչությունն արդարացված էր, քանզի ուներ կապիտուլյանտի ընտրազանգվածի մի մասի հուսահատեցման ներուժ, ապա հիմա, երբ խունտայի վերարտադրությունը կատարված փաստ է, դա կդառնա յուրահատուկ «քաղաքական արծրունիզմ» եւ միմիայն կխանգարի: Այլ հարց է, որ #antinikol շարժման գործիքներով ամեն օր, քայլ առ քայլ, համատարած օնլայն եւ օֆլայն աշխատանքով հնարավոր է ստեղծել կապիտուլյանտի համատարած մերժման մթնոլորտ: Ինչպես ասում են` կաթիլները քար են ծակում...

Ավաղ, արտաքին-քաղաքական եւ աշխարհաքաղաքական տեսակետից էլ առկա է վիճակ, որ Նիկոլը ձեռնտու է բոլորին, բացի Հայաստանից: Ինչպես նշում է Արմեն Աշոտյանը. «Մի զարմացեք, որ «դրսից» բոլորը շնորհավորում են, կոչեր են անում եւ դրական գնահատականներ են տալիս ընտրություններին: Դեռ ընտրություններից առաջ եմ մի քանի անգամ հրապարակավ ասել, որ նրանց անցկացման փաստը արտաքին քաղաքական կոնսենսուս էր Հայաստանում իրավիճակը կայունացնելու եւ գոլորշին թողնելու համար: Դրսից որոշել են ընտրություններ - ներսից ժողովուրդը քվեարկեց - դրսից ողջունում են: Ամեն ինչ շատ պարզ էր եւ կանխատեսելի: Ավելին, գրեթե բոլոր ուժային կենտրոնները գերադասեցին գործ ունենալ իրենց համար խնդիրներ չստեղծող եւ կզած կապիտուլյանտի հետ, քան ազգային, պատրիոտիկ ուժերի հետ, որոնք կարող էին խառնել գերտերությունների ծրագրերը տարածաշրջանում: Նիկոլը ձեռնտու էր բոլորին, բացի Հայաստանից: Սակայն խիզախություն ունենանք ընդունելու եւ խոստովանելու նաեւ սեփական մեղքը եւ սխալները: Իսկ Հայաստանն այլեւս գեոպոլիտիկ մանրադրամ է եւ վերջ»:

Իսկ կապիտուլյանտ խունտայի վերարտադրությունից բխում են եւս լրացուցիչ բացասական հետեւանքներ: Ուժային կառույցները կշարունակեն ենթարկվել դավաճան հողատուին: Կլինեն ռեպրեսիաների փորձեր, որոնք խանդավառ կողջունվեն վերը հիշատակված կես միլիոնի կողմից:

ԱԶԳԱՅԻՆ ԷԼԻՏԱ vs ԱՄԲՈԽԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ

Կուժգնանան ճնշումները ինտելեկտուալ կարողություններ ունեցող քաղաքացիների հանդեպ` նրանց արտագաղթի մղելու նպատակով, կվերածնվեն Վանո Սիրադեղյանի համակարգային բանդիտիզմի հոռեգույն ավանդույթները: Ամենեւին պատահական չէր Էդուարդ Աղաջանյանի ցինիկ դարձվածքը «Ապուշ ինտելիգետների հանդեպ ժողովրդի հաղթանակի» մասին, եւ ամենեւին չափազանցություն չէ լրագրող Արամ Աբրահամյանի դառը հեգնանքը. «Ապուշ ինտելիգետների հանդեպ ժողովրդի հաղթանակը վերջնականապես ամրագրելու համար առաջարկում եմ. ա) փակել բոլոր համալսարաններն ու գրադարանները, բ) արգելել բոլոր գրքերը, բացի «Եկրի հակառակ կողմը» գրքից, գ) ստեղծել ժողովրդական տրիբունալ եւ խստորեն պատժել բոլոր նրանց, ովքեր օրական առնվազն երեք անգամ չեն օգտագործում «շինե՛մ» եւ կզցնե՛մ» բառերը»: Կապիտուլյանտն ինտենսիվացնելու է էլիտարիզմի դեմ պայքարը եւ բնակչության կրթական եւ արժեհամակարգային ցենզը իջեցնելու ջանքերը: Նա այս երեք տարում արդեն իսկ մեծ հաջողություն ունի կիրթ եւ տգետ շերտերի միջեւ սոցիալական հեռավորությունը ոչնչացնելու գործում: Սակայն անցնենք խորհրդարանի կազմին: Այժմ հնչում է հարցադրում` արդյո՞ք «Հայաստան» եւ «Պատիվ ունեմ» դաշինքները պետք է վերցնեն մանդատները, թե՞ հրաժարվեն եւ փորձեն դրանով լեգիտիմության ճգնաժամ ստեղծել: Ադրբեջանագետ Անժելա Էլիբեգովան փաստում է. «Երկրորդ օրը մտածում եմ, ես կողմ եմ, որ ընդդիմությունը վերցնի մանդատները ու մտնի ԱԺ, թե ավելի շատ դեմ եմ: Վերջում եկա նրան, որ կողմ եմ, երեք վերապահումով:

1. Եթե ընդդիմությունը ուղարկում է իր ամենապրոֆեսիոնալ ու սթրեսսակայուն դեսանտը, որը համ իշխանության փոխարեն կպահի պառլամենտական դիվանագիտության խրամատը` սկսած բարեկամական խմբերից, վերջացրած ԵԽԽՎ-ով, համ էլ իշխանության փոխարեն նորմալ օրենքներ կմշակի ու հանձնաժողովներում կծածկի բացը: Մենք բոլորս էս մասով կօգնենք իրենց:
2. Եթե կհամակարգի ներսում պայքարը դրսի հետ երկու ֆրոնտով: Ժողովուրդը դրսում իրենց թիկունքը կպահի, բայց իրենք պիտի էֆեկտիվ կռիվ տան մեծամասնության դեմ:
3. Եթե պարգեւեն մեզ կառավարության ու իշխող ուժի հանրային պատժի քառօրյաներ, որ ամբողջ ազգը սաղ գործերը թողնի, նայի»:

«Հայաստան» եւ «Պատիվ ունեմ» դաշինքների պատգամավորական կազմը լիովին համապատասխանում է վերը նշված չափանիշներին: Բացի այդ, նրանք «կատու ներկող» Էդմոն Մարուքյան չեն, որ ընկրկեն ամենավճռական պահին եւ պակասող մեկ ձայնը չտան: Գումարած դրան` նոր խորհրդարանական ընդդիմությունը հնարավորություն ունի ուսապարկերի բերած ցանկացած օրենք ուղարկել ՍԴ: Իզուր չեն նաեւ ընտրությունների արդյունքների բողոքարկումները` ԿԸՀ-ն արդեն նշանակել է 27 տեղամասերի վերահաշվարկ, առջեւում հնարավոր են նոր «սյուրպրիզներ»: Ճիշտ է, ՔՊ-ի թվերը «թրաշելով» ռեալ չէ դրանք իջեցնել 50%-ի շեմից ներքեւ, սակայն ՔՊ խմբակցությունը նույնիսկ մեկ պատգամավորով իջեցնելը նույնպես օգուտ է: Բավական է այն պակասեցնել երկու պատգամավորով, որպեսզի կապիտուլյանտն այլեւս չունենա քվեների 2/3-ը, ուստի չբացառենք նաեւ աշխատանքները ուսապարկերի խմբակցությունից գոնե մեկին «փախցնելու» եւ դարձնելու անկախ պատգամավոր: Գումարած դրան, ընդդիմության առաջնորդ ռազմիկ նախագահները` պրագմատիկ Ռոբերտ Քոչարյանը եւ քաղաքական գրոսմայսթեր Սերժ Սարգսյանը, օժտված են սառնասիրտ, հետեւողական եւ լավ հաշվարկված պայքար առաջ տանելու: Եվ դա շանս է տալիս, որ ազգային էլիտան կկարողանա իշխանությունը խլել ամբոխապետությունից, եւ նոր միայն դրանից հետո անցկացնել արտահերթ ընտրություններ, ուր հակապետական 500 հազարանոց ընտրազանգվածի դերը կհասցվի նվազագույնի:

Հովհաննես Գալաջյան
www.iravunk.com